het.yzeren.koor

Pharaoh Overlord begon als een side-project van Jussi Lehtisalo, beter bekend als de gitarist van Finse cult-psych-rockformatie Circle, maar is intussen geëvolueerd tot een volwassen psychedelische biosfeer. Broeierige, minimalistische en doorploegend repetitieve gitaren, die jou, de luisteraar, gaandeweg in een geheel andere staat van bewustzijn brengen. Pharaoh Overlord is - naar eigen zeggen - zowel beïnvloed door Philip Glass dan door Black Sabbath. Wat levert dat op?

#1

Stroperige jamsessies die ervoor zorgen dat je je door een verstikkend moeras van molasses wadend waant, ergens diep in de zuidelijke staten van de VS, terwijl de verzopen muskieten van je gezicht druipen. Alles kost veel energie, elke beweging voelt tegennatuurlijk. Zó voelt het als je je in de luren laat leggen door de long-form-loomheid van Lehtisalo & co.

#2
Tijdens track vier ('Love Unfiltered') van het tweede album (#2, verrassend genoeg) is er een merkbare overgang van het plakkerige, drukkende geluid van de vorige release, naar iets nieuws en ruimtelijkers. De vijfde en laatste track introduceert een donkerder geluidslandschap, met vlagen van verkeerd vermaakte violen.

#3
Album nummer drie is meer uptempo - bij vlagen bijna jazzy - maar wordt onderbroken door een... drone? Wat een veelzijdigheid! Hoewel de Finse drummer met Zwitserse precisie drumt, valt vooral op hoe Amerikaans het geluid van Pharaoh Overlord klinkt. #3 biedt door de toenemende ruimtelijkheid meer hoofdruimte, meer bewegingsvrijheid en een groter buffet aan sonische versnaperingen (dagelijks beschikbaar van 7.30 tot 10.00).



#4
Wów, wat een verandering. Vocalen? En een tempoverhoging? Lehtisalo legt het als volgt uit: album vier (en album vijf, nog uit te komen) zijn geënt op de jaren tachtig en zijn het resultaat van groei van Pharaoh Overlord van een project naar een "echte band" (zijn woorden, zie dit interview). Album '#4' is geïnspireerd door de heavy metal, maar de Suomi-touch is hier wel duidelijk: naast de shreddende gitaar is er ook een gitaar die met de vingertoppen wordt bespeeld. Hierdoor worden de riffs eigenlijk nergens écht intens. Wat opvalt is dat de gedeeltes met zang van een stuk mindere kwaliteit zijn dan de instrumentale tracks. Herhaling genoeg, maar geen echte diepgang. Jammer. Gelukkig gaat het hier alleen maar om de eerste track van het album ('Ridin', de naam zegt al genoeg), en het begin van tracks twee, drie en vier. Live lijkt het me prima te doen, vooral onder invloed van een gepaste hoeveelheid wiet, maar tijdens een serieus muziekmoment breekt het de stemming enigszins.

Er komt gelukkig weer een 70's/kraut/space-album uit na het vijfde, en ergens in een Fins gitaarlaboratorium/melasseraffinaderij bubbelt de cocon van drone-achtige plaat in een groeivat. Ik ben benieuwd.


Pharaoh Overlord - #1 (2001)

Proberen
Consumeren Out of print!

Pharaoh Overlord - #2 (2003)

Proberen
Consumeren

Pharaoh Overlord - #3 (2005)

Proberen
Consumeren

Pharaoh Overlord - #4 (2006)

Proberen
Consumeren