Jason Corder (Kentucky, USA) heeft in de afgelopen jaren al flink wat albums uitgebracht, en het lijkt er niet op dat hij van plan is te minderen. Het lijkt er zelfs op dat hij steeds productiever wordt! Onder alias Off The Sky (Myspace hier) gebruikt hij (al dan niet live ingespeelde) instrumenten zoals gitaren en piano's, maar ook sine waves, field recordings en zelfs meteorologische data met weerpatronen om zijn muziek te maken.
Wat daar uit komt, nadat het een tijdlang synthetisch gekauwd en nog eens herkauwd is, is een prachtregurgitatie. Vredige landschappelijke ambient en electroakoestische instrumentatie wisselen elkaar af. Nooit is er te veel aan de gang, maar ook nooit te weinig. Het is geen moeilijke muziek, maar ook niet te makkelijk; want vergis je niet, op de achtergrond hoor je steevast gekraak en geklik dat je bij de les houdt. Dit maakt de muziek uitdagender, maar tegelijk ook makkelijker om de aandacht bij te houden. Goede muziek om de innerlijke ruimte tussen je oren mee te vullen als je headphones op hebt, maar net zo geschikt om je kamer mee vol te laten lopen. Qua pastoraalheid en ruimtelijkheid kan je Off The Sky prima typeren als een minder droney Pacta Sunt Servanda, eerder op deze weblog gefeatured. Als je dat leuk vond, kan je hier dus zeker je lol mee op.
Net zoals bij mijn vorige post (over netlabel-legende K.M. Krebs aka 833-45, zie hier) is er hier ook weer een grote keuze aan platen, en net als bij 833-45 is de laatste plaat én een full-length album, én heeft net genoemde laatste plaat een grotere sonische rijkheid dan het vorige werk. Om dat goed op prijs te stellen, raad ik je aan om eerst de EP's uit 2007 te proberen, en dáárna pas het nieuwste album ('Subtle Trees') te downloaden.
Off The Sky is niet het enige alias dat Jason Corder gebruikt. Twee relevante releases van andere projecten staan er daarom ook bij. Color By Numbers is in principe gewoon dezelfde Jason C., chaosvreter, alleen is de muziek nét iets meer in your face dan bij Off The Sky. Shelter's End is een side-project met mede-abstrahist Danny Kreutzfeldt (mijn andere soon-to-be-featured-here grote minimalismeheld, naast Richie "Plastikman" Hawtin en de mannen van Bohren & der Club of Gore).
Een deel van Jason Corder's oeuvre is alleen op CD te verkrijgen. Als wat je hoort je bevalt, raad ik je aan om eens de catalogus van (Hollands Glorie!) Nederlands ambient-label Databloem door te bladeren.
Off The Sky - Studies of Lifeform in Transit (2002)
Release-pagina
Download
The 'download all files' option on the release page appears to be broken, so I've zipped & uploaded them for your convenience.
Off The Sky - Caustic Light (2005)
Release-pagina
Download
Off The Sky - Form Creek EP (2007)
Release-pagina
Download tracks: 1 2 3 4
Off The Sky - Cumulae Movement EP (2007)
Release-pagina
Download
Off The Sky - Rare Decay EP (2007)
Release-pagina
Download
Off The Sky - Evolute of an Ion Apple EP (2008)
Release-pagina
Download
Off The Sky - Subtle Trees (2008)
Release-pagina
Download
Color By Numbers - The Transitions (2004)
Release-pagina
Download
The 'download all files' option on the release page appears to be broken, so I've zipped & uploaded them for your convenience.
Shelter's End - Excerpt from Extract EP (2007)
Release-pagina
Download
Als je al enige tijd de netlabel-scene volgt, zal de naam K.M. Krebs wellicht een belletje doen rinkelen. Onder zijn eigen naam en onder alias 833-45 produceert Kevin Krebs glitchy, min of meer ritmische muziek. In deze post focus ik me op wat hij onder dat alias geproduceerd heeft:
Post-industrieel wit geluid en uit de lucht gegrepen ruimtefrequenties: Kevin heeft een ontvanger waarmee hij radio-uitzendingen en atmosferische effecten onderschept om er statisch geladen drones en ruisende spanningsvelden mee te maken.
Astronomische effecten en schaarse beats zorgen voor iets geheel nieuws. De muziek is tegelijk bruisend en sereen, krakelend en kloppend. 833-45's meest relevante netlabel-releases, die nog online staan vind je hier.
9 releases: door de nevels zie je het sterrenstof bijna niet meer. Om te beginnen zou ik de albums 'Solar Cycle 23' en 'Rain 1' uitproberen. Beide leggen vooral de nadruk op de drone-'n-radio-kant van 833-45. Op 'Tunguska', de meest recente release in de bijna tienjarige netlabel-carriére van Kevin Krebs, is duidelijk te horen dat hij nog steeds bezig is nieuwe delen van het geluidsuniversum in kaart te brengen: de variatie is groter, terwijl de coherentie behouden blijft. De integratie tussen de inmiddels welbekende gekaapte communicatiesignalen en het nieuwe, meer uiteenlopende geluidslandschap is een feest voor de droneheads onder ons. Ook een aanrader, dus.
833-45 - Distance EP (1999)
Release-pagina
Download
833-45 - Wavelength EP (2000)
Release-pagina
Download
833-45 - Sunspot EP (2000)
Release-pagina
Download
833-45 - Solar Cycle 23 LP (2002)
Release-pagina
Download
833-45 - Deadfire EP (2003)
Release-pagina
Download
833-45 - Xi Phosphe EP (2004)
Release-pagina
Download tracks: 1 2 3 4 5
833-45 - Rain 1 (2007)
Release-pagina
Download
833-45 - Passages (2007)
Release-pagina
Download
833-45 - Tunguska (2008)
Release-pagina
Download
De laatste dagen steekt één band qua speelfrequentie er met kop en schouders bovenuit: Rosetta. Rosetta (uitvalsbasis: Philadelphia) is ambitieus. Heel ambitieus: Hun eerste album was meteen een dubbel-CD, maar eigenlijk een driedubbel-CD. Hierover later meer.
Wat kan je muzikaal gezien van Rosetta verwachten? Abstractie en verdoemenis! De band heeft een geheel eigen stijl, het best te omschrijven als 'space metal' of, zoals de band zelf zegt op hun Myspace-pagina: "Music for astronauts". De muziek is dan ook high on concept.
De eerste track van het debuutalbum opent onschuldig genoeg. Een niet anders dan als 'vriendelijk' te omschrijven baslijn, melancholisch klinkende gitaren die langzamerhand een melodische textuur breien... Een stuwend electronicaplatform levert de ondertonen, ver waarboven stratosferische gitaren jengelen. En dan, krap voor de tweede minuut begint volgt de lancering: rauwe, zware geschreeuwde vocalen berijden een rollende donderwolk van distortie. De gitaren en de baslijn die eerst nog zo onschuldig waren, vinden nu een plek in een veel duisterder hoekje van de muzikale kosmos - en ze komen er ook niet meer uit tijdens de rest van de CD. Als ik moet namedroppen zou ik zeggen dat als je van Isis of Neurosis houdt, je hier wel aan je trekken komt.
Of als je van Bohren houdt, natuurlijk, want dat betekent dat je sowieso een goede muzieksmaak hebt.
Ik had het al over een twee/driedubbel-album. Dat zit zo: 'The Galilean Satellites' kan je op drie manieren beluisteren. CD één is het album dat ik net zo lyrisch beschreef, CD 2 is drones, en je kan ook beide CD's tegelijk (!) luisteren. Bepaalde tonen in de beide CD's 'cancelen' elkaar als het ware, waardoor iets geheel nieuws ontstaat. De distortie op de losse cd's is maar het geruis van een kabbelend beekje vergeleken bij wat er los komt in de combinatie. Geweldig.
Bij follow-up Wake/Lift hoort ook een drone-CD, maar deze is juist niet bedoeld om tegelijk af te spelen met het album. Electronicagenie Mike Armine (die ook wel van post-industrial en power electronics houdt, zie side project Rise of Because) heeft de drone-EP zo gemaakt dat hij juist totaal níet klinkt wanneer deze wordt samengespeeld met het album. Ook op andere vlakken is het oog voor detail dat Rosetta aan dag legt verstillend: hun eerste album 'The Galilean Satellites' eindigt abrupt, maar loopt wel vloeiend over in tweede album 'Wake/Lift'. Dát is pas grondigheid. Verder zijn de teksten gewoon erg goed, hoewel verschrikkelijk duister. Lyrics erbij houden is echter wel een aanrader, want de zanger (schreeuwer?) verstaan is erg lastig.
Begin met het eerste album als je van sinistere rauwheid houdt. Het latere werk heeft meer post rock-invloeden, maar is op plekken nog even duister. Ik heb ook de split-EP met Balboa voor jullie gevonden, maar aangezien ik niet onder de indruk ben van hardcore-act Balboa ben ik zo vriendelijk geweest hun nummers van de EP te halen. Gezamenlijke track 'Project Mercury' is wel (zeer) de moeite waard en heb ik dus laten staan.
Rosetta - The Galilean Satellites (2005)
Proberen: CD1 (album) CD2 (drones)
Consumeren
Gecombineerde CD: Deel 1 Deel 2
Rosetta - Wake/Lift (2007)
Proberen
Consumeren
Rosetta - The Cleansing Undertones of Wake/Lift EP (2007)
Proberen
Consumeren
Rosetta - Project Mercury [Split] (2007)
Proberen
Consumeren
De Duitsers van Bohren & der Club of Gore ('Boren en de Club der Ingewanden', voor de niet-Germanofonen onder ons) maken muziek die ze zelf omschrijven als 'doomjazz'. Begrijpelijk, want de heren, die hun band vernoemden naar (Hollands Glorie!) instru-herrieband Gore, hebben hun wortels in de (black) metal. Verrassend, ook, want de koers van dreigende metal naar doemvallige jazz is niet vanzelfsprekend. De combinatie levert echter vuurwerk op. Extreem langzaam, film noir-verantwoord vuurwerk. Misschien is de term 'mondingsvlammen van pistolen in een donker steegje' beter op zijn plaats.
Wat doet Bohren? Bohren rekt elke, spaarzaam aangeslagen toon uit tot in het absurde, alleen wordt het nooit humoristisch. Elke toon is zwaar verstoord. Naar verluidt duurt het opnemen van een album nooit zo land voor de band, maar zitten ze soms tot wel een jaar nadat de studio-opnames klaar zijn nog aan de distortie te tweaken. Bohren klinkt op het eerste gehoor misschien toegankelijk, maar dat is slechts aan de oppervlakte. De muziek van Bohren verbergt een hypnotische diepte. Tussen twee tonen verdrink je bijna in de massief stroperige, inktzwarte drones.
Hun 'discgoregraphy' vind je hier, minus de eerste twee EP's. Liebhaber zullen opmerken dat de Split-EP met Wald uit 1995 ook ontbreekt. Hier is een goede reden voor: de EP heeft maar één enkele Bohren-track. Omdat de track uit dezelfde periode komt uit Gore Motel, heb ik 'm daarbij gedaan. De productie is wel duidelijk van een ander niveau: het klinkt zowat toegankelijk, omdat de vette Germanische distortie mist na elke toon. Dat je het even weet.
Op Gore Motel en Midnight Radio speelt Bohren nog met de oude bezetting. Na Sunset Mission verdween één van de gitaristen met een satanische BAMF, om vervangen te worden door een saxofonist. Bohren zonder saxofoon is goed, Bohren mét saxofoon is grandioos. Het resultaat van de wisseling is dat de nummers minder klinken als een eenzame nachtelijke autorit over een Amerikaanse prairie en méér als een soundtrack bij een eenzaam uitzicht op de regenachtige skyline van Gotham City.
Goodies voor jullie:
Een interview met Bohren op het Engelstalige e-magazine Maelstrom.nu, en een Duitstalig interview met Bohren volgt hieronder. In deze video-podcast praten twee leden van Bohren over de toen net uitgekomen plaat, 'Geisterfaust'.
Verder kun je hier nog een artikel vinden dat dieper in gaat op Bohren, de band en Bohren, de geweldigheid.
Hun nieuwe CD, 'Dolores', komt in oktober 2008 uit. Ik kan sowieso bijna niet wachten op oktober, mede omdat de mannen van Bohren (die slechts zelden optreden) dan in Paradiso Amsterdam staan. In het voorprogramma staat Alexander Tucker, die eerder op deze weblog werd gefeatured: zie hier voor de releases van zijn side project met Stephen O'Malley van SUNN O))).
Ik ben van de partij: Bohren is mijn favoriete band. Het live-optreden belooft ook veel goeds: naar wat ik vernomen heb speelt Bohren namelijk in een totaal donkere ruimte, waarbij alleen de handen die over de instrumenten kruipen belicht zijn. Vet.
Bohren & der Club of Gore - Gore Motel (1994)
Ausprobieren: 1 2
Konsumieren
Bohren & der Club of Gore - Midnight Radio 2CD (1995)
Ausprobieren: 1 2 3 4
Konsumieren
Bohren & der Club of Gore - Sunset Mission (2000)
Ausprobieren: 1 2
Konsumieren
Bohren & der Club of Gore - Black Earth (2002)
Ausprobieren: 1 2
Konsumieren
Bohren & der Club of Gore - Geisterfaust (2005)
Ausprobieren: 1 2
Konsumieren
Pacta Sunt Servanda (Latijns voor 'overeenkomsten dienen te worden nageleefd') is een drone-project van de Zweed C-J Larsgården. Piano's, electrische en akoestische gitaren, pedaal- en computereffecten en field recordings vliegen je rustgevend om de oren. De drones zijn maximaal astraal en pastoraal tegelijk.
Net als bij Cisfinitum, dat eerder op deze weblog in de spotlights stond, zijn de vloeiende verweving van electonische en akoestische geluidspaletten met de lichtere en de duisterder kanten bij Pacta Sunt Servanda de hoofdattractie. De congruente stereoscopische plaatsing van de ingespeelde instrumenten brengt een ongekende ruimtelijke beleving: het is net of je een drone-band hoort spelen op een podium in een concertzaal. In tegenstelling tot Cisfinitum is Pacta Sunt Servanda echter een solo-project!
Op C-J Larsgården's website vind je ook zijn andere muzikale projecten. De goede man heeft intussen een label gevonden en is allerlei andere kanten op gegaan, muzikaal gezien. Het is bij drie Pacta Sunt Servanda-releases gebleven. Alle drie de albums staan op zich als een apart hoofdstuk in zijn discografie, en daarom kan je ze alle drie hier vinden.
C-J's volledige discografie kan je hier vinden.
Pacta Sunt Servanda - A Trap it is EP (2005)
Release-pagina
Download
Pacta Sunt Servanda - The Sputnik EP (2006)
Release-pagina
Download tracks: 1 2 3 4 5
Pacta Sunt Servanda - 24:17 EP (2006)
Release-pagina
Download
Surface of Eceon (of Surface of Eceyon, de band is er zelf geloof ik nog niet helemaal uit) is een groep samengesteld uit leden van bekende psychedelische rockbands: Landing, White Rainbow, Jackie-O Motherfucker en Yume Bitsu. De term 'supergroup' is dan ook niet uit de lucht gegrepen!
Surface of Eceon maakt space rock-achtige muziek, die is licht is zonder zweverig te worden. Het is duidelijk dat ze zich door de post-rock hebben laten beïnvloeden. Zachte strijkinstrumenten, subtiele drums, euforische gitaren, stuwende baslijnen, gloeiende synthesizer-effecten, sporadische zang - allemaal instrumenten die zich samen als een warme, in LSD gedrenkte deken om je heen wikkelen en je het wijdse oppervlak van het fantasy-landschap van Eceon laten zien. Er schijnt nog een verhaal en een hele myhtologie achter te zitten, maar dat kon ik uit de muziek zelf niet duidelijk op maken. Uiteindelijk gaat het natuurlijk om wat je er zélf bij ziet.
Er zitten ook wat minder lievige nummers tussen, waarbij de electrische gitaren de boventoon voeren. Een uitstekende manier om de diepte in te gaan: het wordt wél interessant maar niet te moeilijk. Een uitstekende band om met anderen te delen tijdens rustige momenten. De muziek is rustig, maar niet zoetsappig. De thema's zijn fantasmagorisch, maar worden je niet opgedrongen.
Surface of Eceon heeft inmiddels vijf albums uitgebracht: 3 full-length albums, één EP en een split-album met Paik en Kinski (die ik helaas niet voor jullie heb kunnen vinden). Alle vier de albums zijn goed, en vergelijkbaar qua inhoud - dus kijk zelf maar waar je begint.
Helaas heeft Surface of Eceon al een tijdje niets nieuws uitgebracht en zijn ze momenteel niet aan het touren, dus als je ze wil supporten raad ik je aan te overwegen hun platen aan te schaffen. Van 'Revenge of Dragyyn' zijn er nog LP's over. Idee?
Surface of Eceon - The King Beneath the Mountain (2001)
ProberenConsumeren Out of print!
Surface of Eceon - Dragyyn (2003)
Proberen
Consumeren
Surface of Eceon - The Tussyan Ruins EP (2003)
ProberenConsumeren Out of print!
Surface of Eceon - Revenge of Dragyyn (2004)
Proberen
Consumeren
Cisfinitum is het muzikale project van de Russische muzikant en componist Evgueny Voronovsky. Voronovsky is klassiek opgeleid - hij heeft op het staatsconservatorium in Moskou gezeten - en dat hoor je terug in zijn muziek. De electronische en akoestische klanken die hij en zijn groep medemuzikanten (die grotendeels anoniem blijven) produceren, zijn enorm gedetailleerd. Hemels zwevende en industrieel schrapende geluiden wisselen elkaar op een vlekkeloze manier af.
Voronovsky zelf is professioneel violist, en je hoort dan ook zeer regelmatig strings terugkomen (hoewel niet in elk nummer). Electroakoestisch gemanipuleerde strings, welteverstaan. Het zou gemakkelijk zijn om Cisfinitum met Stars of the Lid te vergelijken, en dat ga ik dan ook doen.
Cisfinitum is electronischer en abstracter, tegelijk metaliger en toch dramatisch. Door het uitgebreidere pakket aan geluiden (viool, piano, vocals, wind- en percussie-instrumenten) kunnen de nummers in principe alle kanten op gaan, hoewel Voronovsky een voorkeur heeft voor de duisterder kanten van de ambient. Zelf noemt hij zijn muziek 'industrial-ambient-lezing van academische en traditionele muziek'. Zo.
Voor mensen die van ambient en drones met scherpe randjes houden is deze muziek zeker aan te raden. Deze muziek is niet speels, maar serieus en je mag er dan ook serieus van genieten. Koptelefoon op, ogen dicht en wegzweven.
Hieronder alle vier de netlabel-releases van Cisfinitum. Het eerste album (uit 1998!) is duidelijk anders dan het nieuwere materiaal. Vrijwel geen viool, en meer gebruik makend van metalige geluiden. Malgyl en Landschaft zijn helemaal in balans tussen mooi en moeilijk. Verder nog een link naar een live-set van Cisfinitum die is opgenomen tijdens een RU.NOISE-party in Kiev in Ukraine. Deze set heeft, in tegenstelling tot de albums, elementen van power electronics en noise erin, maar je hoort nog steeds duidelijk dat het Cisfinitum is.
Cisfinitum - 0 vs. 0 (1998, 2004 reissue)
Release-pagina
Download
Cisfinitum - Landschaft (2005)
Release-pagina
Download
Cisfinitum - Malgyl (2005)
Release-pagina
Download
Cisfinitum - Live at RU.NOISE Kiev (2004 reissue)
Release-pagina
Download
Posts
