het.yzeren.koor

De Duitsers van Bohren & der Club of Gore ('Boren en de Club der Ingewanden', voor de niet-Germanofonen onder ons) maken muziek die ze zelf omschrijven als 'doomjazz'. Begrijpelijk, want de heren, die hun band vernoemden naar (Hollands Glorie!) instru-herrieband Gore, hebben hun wortels in de (black) metal. Verrassend, ook, want de koers van dreigende metal naar doemvallige jazz is niet vanzelfsprekend. De combinatie levert echter vuurwerk op. Extreem langzaam, film noir-verantwoord vuurwerk. Misschien is de term 'mondingsvlammen van pistolen in een donker steegje' beter op zijn plaats.

Wat doet Bohren? Bohren rekt elke, spaarzaam aangeslagen toon uit tot in het absurde, alleen wordt het nooit humoristisch. Elke toon is zwaar verstoord. Naar verluidt duurt het opnemen van een album nooit zo land voor de band, maar zitten ze soms tot wel een jaar nadat de studio-opnames klaar zijn nog aan de distortie te tweaken. Bohren klinkt op het eerste gehoor misschien toegankelijk, maar dat is slechts aan de oppervlakte. De muziek van Bohren verbergt een hypnotische diepte. Tussen twee tonen verdrink je bijna in de massief stroperige, inktzwarte drones.



Hun 'discgoregraphy' vind je hier, minus de eerste twee EP's. Liebhaber zullen opmerken dat de Split-EP met Wald uit 1995 ook ontbreekt. Hier is een goede reden voor: de EP heeft maar één enkele Bohren-track. Omdat de track uit dezelfde periode komt uit Gore Motel, heb ik 'm daarbij gedaan. De productie is wel duidelijk van een ander niveau: het klinkt zowat toegankelijk, omdat de vette Germanische distortie mist na elke toon. Dat je het even weet.

Op Gore Motel en Midnight Radio speelt Bohren nog met de oude bezetting. Na Sunset Mission verdween één van de gitaristen met een satanische BAMF, om vervangen te worden door een saxofonist. Bohren zonder saxofoon is goed, Bohren mét saxofoon is grandioos. Het resultaat van de wisseling is dat de nummers minder klinken als een eenzame nachtelijke autorit over een Amerikaanse prairie en méér als een soundtrack bij een eenzaam uitzicht op de regenachtige skyline van Gotham City.



Goodies voor jullie:
Een interview met Bohren op het Engelstalige e-magazine Maelstrom.nu, en een Duitstalig interview met Bohren volgt hieronder. In deze video-podcast praten twee leden van Bohren over de toen net uitgekomen plaat, 'Geisterfaust'.


Verder kun je hier nog een artikel vinden dat dieper in gaat op Bohren, de band en Bohren, de geweldigheid.

Hun nieuwe CD, 'Dolores', komt in oktober 2008 uit. Ik kan sowieso bijna niet wachten op oktober, mede omdat de mannen van Bohren (die slechts zelden optreden) dan in Paradiso Amsterdam staan. In het voorprogramma staat Alexander Tucker, die eerder op deze weblog werd gefeatured: zie hier voor de releases van zijn side project met Stephen O'Malley van SUNN O))).

Ik ben van de partij: Bohren is mijn favoriete band. Het live-optreden belooft ook veel goeds: naar wat ik vernomen heb speelt Bohren namelijk in een totaal donkere ruimte, waarbij alleen de handen die over de instrumenten kruipen belicht zijn. Vet.

Bohren & der Club of Gore - Gore Motel (1994)

Ausprobieren: 1 2
Konsumieren

Bohren & der Club of Gore - Midnight Radio 2CD (1995)

Ausprobieren: 1 2 3 4
Konsumieren

Bohren & der Club of Gore - Sunset Mission (2000)

Ausprobieren: 1 2
Konsumieren

Bohren & der Club of Gore - Black Earth (2002)

Ausprobieren: 1 2
Konsumieren

Bohren & der Club of Gore - Geisterfaust (2005)

Ausprobieren: 1 2
Konsumieren