het.yzeren.koor

Na een duistere & electronische excursie, begeven we ons nu weer op het stonerpad. Deze keer twee post-metal/stoner/'wedoennietaangenres' bands in één keer; beide bands zijn compatibel, en mogen dus ook op een split-EP elkaars handjes vasthouden.

Een tijdje terug besprak ik Rosetta op deze weblog. Beide bands vertonen overeenkomsten qua geluid. Hierover later meer.



Post-melancholic post-metal getting stoned with stoner rock.Zo heb je meteen een idee wat je kan verwachten.

De druk van de diepte. Alsof je in een bathyscaaf zit en omringd wordt door de onvoorstelbare uitgestrektheid van de oceaan, die je als een colablikje in elkaar kan persen. Laag na laag van gitaargolven; het gevoel dat je, wanneer het laatste nummer begint, de afgelopen drie kwartier een orkaan hebt doormaakt. Je komt er gelouterd, maar niet zonder kleerscheuren doorheen. De naam is toepasselijk.

De band begon als trio, maar er is sinds kort een electronicatovenaar bij gekomen. Ze hadden al accenten van Rosetta, en dat wordt nu alleen maar méér.

Een goed, informatief interview dat een goed beeld geeft van hoe de bandleden zijn? Ik heb geen idee waar je zoiets zou vinden.

Gegrap aside, het is best lastig om informatie over de band te vinden via Google. Niet alleen haalt last.fm drie artiesten onder de naam door elkaar, er zijn sowieso nogal wat artiesten met 'Tides' in hun naam. Maar als je dacht dat info over Tides niet echt voorhanden was, probeer dan wat over Giant op te zoeken:



Last.fm weet zich weer geen raad, en Discogs is ook al in de war: de band staat er meerdere keren op, maar niet met alle releases. Informatie is schaars. Gelukkig voor jullie ben ik nijver als ik stoned ben, daarom krijgen jullie één relevante plaat, en geen latin-house-anno-1992-achtige crap van een andere band met dezelfde naam.

Komisch genoeg staat het genre van Giant op hun MySpace aangegeven als 'kindermuziek'; ik zou het mijn kinderen wel aandoen, maar ik zou één van de weinigen zijn.

De muziek van Giant is dramatisch - en dat bedoel ik op een positieve manier: violen en piano's, met effecten overladen, dragen bij aan die sfeer. Dan begint de zanger opeens te schreeuwen, en het is voor de tweede keer op een dag alsof je naar Rosetta luistert. Prima(l) vocals, en de zanger beperkt zich niet alleen tot eerstgenoemde schreeuwende stijl. De drummer is ijzersterk en serveert het ene na het andere interessante ritme. Het is vaak vrij subtiel wat er gebeurt (dat is te danken aan de dikke distortie van de gitaren), maar zeer de moeite waard.

Is Tides melancholisch, dan is Giant zwartgallig. Je denkt: het is duidelijk waarom de bands besloten samen een EP op te nemen. Dan hoor je de EP, en hm...? Het is lichter materiaal dan je van beide gezelschappen zou denken. De wereld zit vol verrassingen...


Giant - Song (2006)

Proberen
Consumeren

Tides - Resurface (2005)

Proberen: Deel 1 Deel 2
Consumeren

Tides - From Silence (2006)

Proberen
Consumeren

Tides & Giant - Split EP (2008)

Proberen
Consumeren